Działalność powstałej w pierwszej dekadzie niepodległości Spółdzielni Artystów „ŁAD” (1926-97) miała decydujące znaczenie dla wizualnego określenia tzw. stylu państwowego II Rzeczypospolitej.
Styl „ŁADu” opierał się na związku tradycji (warsztat, materiał, motywy wizualne, tradycyjne funkcje) z nowoczesnością („nowoczesna” stylizacja art déco). W aspekcie wykonawczym determinowany był przez „artystyczny ład” wprowadzony do rzemieślniczej produkcji. Można powiedzieć, że styl „ładowy”, równie tradycjonalistyczny, co modernistyczny oraz tyleż wernakularny, co uniwersalny, zdominował ikonosferę artystyczną międzywojnia (zwłaszcza w zakresie sztuki użytkowej, sztuki wnętrza, projektowania), dzięki twórczości najlepszych artystów oraz na drodze zamówień i subwencji państwowych. Ten propagandowy i oficjalny wymiar produkcji artystycznej „ŁADu” w aspekcie poszukiwań i prób kształtowania narodowego oblicza sztuki II Rzeczypospolitej, miał istotne konsekwencje również dla powojennej działalności Spółdzielni, choć już w odmiennym kontekście polityczno-społecznym.
Na wykładzie zaprezentowane zostaną realizacje, projekty oraz twórcy „ŁADu” mający swoje trwałe miejsce w polskiej i światowej historii dizajnu.